Pożycz sobie zielony rower

Jeśli jesteś właśnie w Poznaniu i bardzo chcesz pojeździć sobie rowerem, a własnych dwóch kółek brak - gnaj Pestką (PST - Poznański Szybki Tramwaj) na Piątkowo i idź na dworzec autobusowy. Jest tam wypożyczalnia rowerów prowadzona przez MPK. Ponoć co roku około 300 osób, głównie studentów dojeżdżających do kampusu Morasko, podpisuje umowę, dzięki której bezpłatnie korzystają z zielonych dwóch kółek. Jeśli właśnie przyjechałeś do Poznania i nie masz ochoty podpisywać żadnych umów, zapłacisz 2 zł za godzinę wypożyczenia jednego roweru (regulamin). Biorąc pod uwagę obecne ceny biletów, to naprawdę niewiele (bilety - cennik). Można ruszyć w kierunku Moraska albo wybrać się zwiedzić Stary Rynek (ok. 30 min. pedałowania). Większość trasy prowadzi ścieżkami rowerowymi, m.in. wzdłuż/pod ul. Mieszka I, potem wzdłuż Cytadeli aż do Garbar. Na Garbarach niestety ścieżka się kończy, ale do Starego Rynku zostaje już mniej niż 1 km.
Wyświetl większą mapę Na miejscu może się jednak okazać, że są szybsze sposoby przemieszczania się po mieście. Nie mam bladego pojęcia, gdzie się to wypożycza.

Kelly's lans

Od 2 tygodni jeżdżę nowym rowerem, a jeszcze się tym nie pochwaliłam. Spieszę to naprawić. Chciałabym przy tym napisać, że spędziłam wiele godzin na specjalistycznych forach, wybierając najbardziej optymalne 2 kółka. Nic z tego, miałam tylko jeden dylemat: MTB czy trekking? Przedłożyłam w końcu wygodę nad lans, a miły sprzedawca z Armot Bike dobrał mi rower do koloru butów i dorzucił odpowiednie rękawiczki. Zwróćcie też uwagę na kolor torebki pięknie... konweniujący z barwą trawnika. Kelly's OMEGA - wersja do pracy. Sakwy wprawdzie są nadal podarte, ale na szczęście plecak przez nie jeszcze nie wypada: Wersja weekendowa, czyli bez bagażu. Od razu zażyczyłam sobie, by w sklepie zamontowano półpełne błotniki i bagażnik. "Nie uznaję błotników" - pogardliwie rzucił pan stojący za mną w kolejce. No cóż, też na początku mojej rowerowej przygody "nie uznawałam". Wystarczyło jednak pół godziny jazdy w deszczu, bym stała się ich gorącą zwolenniczką. Wyjaśniłam to uprzejmie. "To się bierze potem prysznic" - zauważył rezolutnie. No i jak tu kontynuować rozmowę po takiej ciętej ripoście? Lato mamy deszczowe, więc błotnikami cieszę się niemal co drugi dzień. Żałuję jedynie, że nie było wersji z chlapaczami.

Baza Rowerów

Już tam jestem :-) A Ty?

Style over speed, baby

Od kilku miesięcy z przyjemnością zaglądam na bloga Cycle Chic from Copenhagen. Nie mogę się napatrzeć na kopenhaskich rowerzystów - kobiety na wysokich obcasach i mężczyzn w garniturach, którzy majestatycznie przemieszczają się po mieście. A te rowery! Miejskie, ozdobione w cudaczny sposób, albo przystosowane do przewozu sporych ładunków. Dzisiaj okazało się, że cudze chwalę, a swojego nie znam. Wrzućcie koniecznie w Google cycle chic. Dostaniecie listę polskich blogów o szykownych rowerzystach. Jest też wpis w wiki. Serce rośnie. Poniżej bardzo skromna próbka cycle chic z Poznania. I sztuczne bywa piękne. Kwiaty we włosach...

Rowery w reklamie ulicznej (Warszawa)

Pod koniec czerwca spędziłam parę godzin, w tym kilka nocnych, w Warszawie. Gdy rozglądałam się ze znajomymi za knajpą, której nie zamykają przed 23:oo, moją uwagą zwróciły, a jakże, rowery. Większość z nich miała właśnie taką rolę - przykuć wzrok. Rowery, zwykle zepsute, pomalowane w oczojebne kolorki i obwieszone tablicami reklamowymi można zobaczyć także w Poznaniu. Stolica jednak zadała szyku i o żadnym kiczu nie może być mowy. Sami zobaczcie: [Bike and the street advertising - Warsaw]